آدم وقتی افسرده باشد یا حال دلش خوب نباشد، سرما می خورد! مریض می شود!! این را دیشب فهمیدم. دیشب وسط راه رفتنم بین آدم های سرخوشی که در تکاپوی نو شدن برای رسیدن بهار بودند! آدم هایی که با سرعت از کنار هم عبور می کنند با ساک های خرید.. آدم های که به هر ضربی پی نو کردن خانه و وسایل و سر و وضعشان هستند اما یکدیگر را دوست ندارند... از هم بیزارند، بد و بیراه نثار هم میکنند با خشم از کنار یکدیگر عبور می کنند. به استقبال عید می روند وقتی یکدیگر را دوست ندارند! دیشب خوب بود... کیک تولد خواهر زاده دستم بود و پای پیاده با کفشهای کتانی سفید و لباس فرم کاری آرام راه می رفتم.. هیجان مردم کوچه و خیابان را می دیدم.. می دیدم اما برایم این همه هیجان قابل درک نبود، مفهوم نبود! از دفتر مشاورم برمی گشتم.. هنوز خوب نمی دانم که می شود به این جلسات مشاوره دلخوش بود و امیدوار! هنوز مطمئن نیستم که می شود به نتیجه جلساتم با این مشاور اعتماد کنم؟! اصلا نمی دانم روابط من و همسرجان مشکلی دارد آیا؟! اینکه همسرجان کم حرف است و درون گرا و چیزی بروز نمی دهد مشکل است؟! می شود دوستان و مخطبانی که این پست را می خوانند برایم بگویند مکالمات روزمره شان با همسرانشان حول چه چیزهایی است؟! چقدر با هم مکالمه دارند؟ شده است دو ساعت کنار هم باشند و اخبار ببینند و چای بخورند ولی در حد ده دقیقه فقط مکالمه داشته باشند؟ همه این سوالات را با در نظر گرفتن شرایط عادی روابطی که به دور از تنش و ناراحتی است لطفا پاسخ دهید ... البته همانطور که حدس می زدم یکی از دلایلی که همسرجان کمتر با من حرف می زند این است که تصور می کند حرف هایش را به خانوم دکتر منت�
درباره ما هم اکثر وقت‌ها همین‌طوره. ۱۰ دقیقه خوبه دیگه. هان؟ :)) چه لزومی داره زیاد حرف بزنیم؟
اوهوم خوبه... دوستم، فکر می کنم ذهنم بیمار شده هی الکلی دنبال پیدا کردن مشکلم! :) نمی دونی چقدر خوبه که تو هستی.. هستی و با کامنت هات به من آرامش و اطمینان می دی
نیوشا جان دقیقا رابطه من و کوسه اینطوری بود وهست! ممکن بود توی دو ساعت پیش هم نشستن فقط 10 دقیقه با من حرف بزنه و من همیشه معترض بودم که چرا با من حرف نمیزنه و بره از دوستاش بپرسه که چی به زناشون میگن که داعم درحال حرف زدن هستن!!
اوه خب این حرفات من رو می ترسونه! البته همسرجان به طور کلی کم حرف هستش.. و به نظر خودش این کم حرف بودن ایرادی نداره و مشکلی ایجاد نمی کنه
درباره ما هم اکثر وقت‌ها همین‌طوره. ۱۰ دقیقه خوبه دیگه. هان؟ :)) چه لزومی داره زیاد حرف بزنیم؟
اوهوم خوبه...
دوستم، فکر می کنم ذهنم بیمار شده هی الکلی دنبال پیدا کردن مشکلم! :)
نمی دونی چقدر خوبه که تو هستی.. هستی و با کامنت هات به من آرامش و اطمینان می دی
نیوشا جان دقیقا رابطه من و کوسه اینطوری بود وهست! ممکن بود توی دو ساعت پیش هم نشستن فقط 10 دقیقه با من حرف بزنه و من همیشه معترض بودم که چرا با من حرف نمیزنه و بره از دوستاش بپرسه که چی به زناشون میگن که داعم درحال حرف زدن هستن!!
اوه خب این حرفات من رو می ترسونه!
البته همسرجان به طور کلی کم حرف هستش.. و به نظر خودش این کم حرف بودن ایرادی نداره و مشکلی ایجاد نمی کنه