می دانی! ملتی هستیم که در یک رابطه همیشه نیمه خالی لیوان را می بینیم، همیشه کاستی ها و خطاها و منفی ها و ناراحتی را به خاطر می سپاریم!
همه خوبی ها، نیکی ها... همراهی ها، حس های خوب و دوست داشتن طرف را فراموش می کنیم و چهار قلم خطای طرف را بزرگ می کنیم و حجم می دهیم و ....
کاش یاد بگیریم جامع نگر باشیم....
کاش یاد بگیریم از آن بالا بیاییم پایین کنار طرف مان در همان رابطه دوش به دوشش راه برویم بعد قضاوت کنیم بدخلقی طرف را، ناراحتی اش را ...
+- خانم دکتر به خواهر کوچیکه گفته بود: هیچکس مراعات حال مرا رد دوران بارداری نکرد! البته درست هم گفته بود.... و ادامه داده بود که:نیوشا چند بار با من بد حرف زده البته بعدش تماس گرفته و عذرخواهی کرده ...!
حق با خانوم دکتر است دوبار در این هفت ماه اتفاق افتاد متاسفانه که من مکالمه تلفنی مناسبی با ایشون نداشتم اما عین این هفت ماه رو در دو نوبت صبحو عصر تلفنی یا به ندرت حضوری جویای حالش بودم... بگذریم که بین این دوبار مکالمه تلفنی با پیامک هم ....
وقتی برف می بارید من اولین و تنها کسی بودم که اول صبح تماس می گرفتم و اصرار می کردم مدرسه نرود در این هوا و اگر می رفت باید حتما از سلامتش مطمئن می شدم..
روزهای اول بارداری اش کنار همه ناراحتی اش ماندم..
روزهای پس از تشخیص جنسیت، کنار اندوه اش ....
وقتی خبر بارداری اش را داد من چنان ذوقی کردم که تا به حال کسی برای خودم اینطور شادی نکرده است...
می دانی این حرف ها گفتن ندارد.. من خانوم دکتر را دوست دارم، قبولش دارم.. ناراحتی اش را هم به دیده ..... اما حرفم این عادت نادرست ما آدم هاست که خوبی هم نه اما توجه های بی دریغ طرف را نمی بینیم اما مبادا روزی، یکبار روی ناخوشش را به ما نشان دهد!
عادت دارم اینجا همیشه از خوبی خانوم دکتر بخونم. واقعیتش ناراحت شدم الان... اون هم احتمالا این حرف رو از دل نگفته...
خانوم دکتر یه فرشته است...
اما یه عادت های نادرستی همه ما داریم خود من هم ...
تو این جامعه سر کار تو دانشگاه همه اینطوری هستیم تا یکی یه اشتباهی می کنه همون رو صد بار می زنیم توسر طرف یادمون می ره قبلش هزار تا خوبی کرده..
به ندرت هستن کسانی که این طوری نیستن! شایدم هستن و من لطف آشنایی باهاشون رو نداشتم!